Het nieuwe seizoen van The Crown, het vijfde alweer, is vanaf deze week op Netflix te bekijken. Ik heb de afgelopen weken heel wat berichtjes gekregen van vrienden en bekenden die de inlogcode wilden voor mijn account. Ze weten dat ik al een paar weken eerder dan de rest van de wereld mag kijken. Maar ik geloof dat ik daarmee mezelf een geldboete zou opzadelen waar ik nog jaren last van zou houden. Toch is het wel bijzonder om zo’n serie, waar tientallen miljoenen mensen over de hele wereld naar kijken, nét even wat eerder te zien. De eerdere seizoenen kregen afgelopen maanden ineens een opleving. Door de dood van koningin Elizabeth waren wereldwijd veel mensen nieuwsgierig geworden naar het leven van dit icoon. De serie geeft namelijk een prachtig tijdsbeeld van de decennia waarin Elizabeth regeerde. Te beginnen met de naoorlogse jaren vijftig, toen ze als jonge koningin op de troon kwam nadat haar vader in 1952 overleed. Een periode die niet velen zich herinneren. Prachtige kostuums, de mooiste locaties en indrukwekkend acteertalent. Intussen zijn we toe aan de derde koningin. Actrice Claire Foy was de eerste die de rol van Elizabeth op zich nam, in de eerste twee seizoenen. Na haar volgde Olivia Colman. Nu is het de gevierde actrice Imelda Staunton, die de koningin op leeftijd vanaf de jaren negentig neerzet. Daarmee heeft ze niet alleen de lastige taak om twee fantastische actrices op te moeten volgen, maar ook de koningin te vertolken zoals we haar zo goed gekend hebben. Ik ben benieuwd wat u ervan vindt. Gun haar eerst even een paar afleveringen. De Britse royals, maar met name hun omgeving, zouden als de dood zijn voor dit seizoen. Het zijn de jaren waarin scheiding na scheiding aan het licht komt, de jaren dat Diana de vuile was buitenhangt en waarin een grote brand is op Windsor Castle. Het deed de echte koningin destijds natuurlijk heel veel pijn. Een emotioneel beeld in de serie als Elizabeths geliefde kasteel in lichterlaaie staat. Waar de echte Queen maar zelden haar emoties toonde, zien we in The Crown juist haar menselijke kant, of haar manier van menselijkheid. Althans, hoe de schrijver meent dat het zou kunnen zijn gegaan. Want de gebeurtenissen zijn grotendeels waargebeurd, een ander deel komt vanuit de overlevering en het roddelcircuit, maar de meeste uitgesproken teksten zijn puur uit de duim van het schrijversteam gekomen. Zelfs het spraakmakende tv-interview waarin Diana uit de doeken deed hoe haar huwelijk met Charles op de klippen was gelopen en welke rol Camilla daarin had, is in het script nog wat extra aangedikt. Sommige scenes zijn zo realistisch gelijkend dat je als kijker zou denken: maar zo was het toch? En als dít klopt, dan zal de rest toch ook wel – grotendeels – kloppen? De rode draad inderdaad wel. Toch heeft de streamingdienst besloten om een disclaimer toe te voegen, onder meer doordat bekende acteurs en actrices erop aandrongen. Onder meer Judi Dench – Dame Judi Dench, vanwege haar acteerprestaties in 1988 onderscheiden als dame-commandeur in de Orde van het Britse Rijk, tekende daarvoor protest aan. Met succes dus. Zoals veel films beginnen met ‘gebaseerd op een waargebeurd verhaal’ gebeurt iets vergelijkbaars voortaan bij The Crown. In Nederland zullen de Oranjes ook niet blij zijn geweest met de series over onder meer prins Bernhard. Toch blijven de levens van gekroonde hoofden tot de verbeelding spreken. Een inkijkje krijgen in een onbereikbare wereld, met mensen die soms menselijker blijken dan gedacht, of juist het tegendeel. Gek is het dan ook dat afgelopen jaar een Nederlandse versie van The Crown werd aangekondigd, gebaseerd op een boek van Marcia Luyten over de periode voordat onze koningin Máxima naar Nederland kwam of überhaupt een prins had ontmoet. De afgelopen tijd is de zoektocht gestart naar een jongedame die in elk geval Spaans en Engels moet kunnen spreken. Het kan een heel interessante serie worden, maar hoe het leven van een Argentijns meisje dat economie studeerde en vervolgens bij bank werkt bestempeld mag worden als een soort The Crown, lijkt me wat gek. Maar aangezien Nederlanders tegenwoordig ook graag Spaanstalige series kijken, kan het best een groot succes worden. Maar het boek stond vol met aannames, dus een disclaimer zou geen gek idee zijn.